De Vogel in de Gouden Kooi
Hervertelling Nivedita Yohana
Vertaling Heidi Muijen
Ontleend aan een oud verhaal en gezegde
Er was eens een lieve vrouw die op haar wandeling door het bos een vogeltje vond, dat verstrikt was geraakt in een net. Ze bevrijdde het piepende hoopje veren en nam het mee naar huis. Omdat ze een onvervulde kinderwens had, adopteerde ze de vogel als haar eigen kind: ze noemde hem Mufata.
De zorgzame vrouw kocht een gouden kooi en vertroetelde haar kindje met de heerlijkste exotische hapjes. Mufata kreeg een glanzend verenkleed en elke dag ging hij mooier zingen. Hoewel ze het goed samen hadden en hij zich best gelukkig voelde, vroeg hij zich soms af hoe zou zijn om buiten zijn prachtige kooi te vliegen — om zijn vleugels uit te slaan. Hoe zou het zijn in die wereld buiten het huis, waar de vrouw ging om zijn eten te kopen …. Als hij daaraan dacht werd hij wee. En hoewel hij aan die verre wereld geen duidelijke herinneringen bewaarde, voelde hij heimwee en een sterk verlangen….
Op een dag, ging de vrouw het huis uit en had hem opgewekt toegeroepen dat ze niet alleen de voorraden ging aanvullen, maar met een verrassing zou thuiskomen! Mufata hipte rond in zijn kooi en keek naar buiten. Juist vloog er een kraai langs en tikte op het raam! Mufata dacht
Hoe zou het zijn met die zwarte broeder te spelen en vrij te vliegen op de winden? Hoe zou het zijn terug naar het bos te gaan?
Net toen Mufata verzonken was in zijn weemoedig gepeins, gooide een sterke windvlaag eerst het raam en daarna ook de kooideur open.
Eerst schrok Mufata van de harde windvlaag en kroop zo ver mogelijk weg. Daarna vloog hij op en stond op de rand van de kooi. Hoe opwindend zo die geopende kooideur, op de drempel van een vrije vlucht! De wereld lag voor hem open — zijn droom lag binnen vleugelbereik.
Hij hoefde alleen maar zijn vleugels uit te spreiden en ervoor te gaan. … Opeens bevloog hem een angstig gevoel: wankelmoedig keerde hij zich om naar zijn schitterende gouden kooi!
Zou hij wel een even behaaglijke plek vinden? Hoe zou zijn leven eruit zien in het duistere woud? Zou hij zich ooit nog zo comfortabel voelen, wanneer hij elke dag naar voedsel zou moeten zoeken?
Wat als hij op de vlucht moet gaan voor roofdieren en zijn eigen plekje moet zien te bevechten. Als de lieve zorgzame vrouw er niet meer is om hem te vertroetelen.
Welke lekkere hapjes zou ze eigenlijk meenemen vandaag?
Wat denk je dat de vogel kiest?
Een leven van comfort, luxe en voorspelbaarheid in een kooi?
Of zelf de eigen koers in het leven kiezen, verantwoordelijkheid nemen; met alle risico’s die horen bij het vinden van onderdak, voedsel en vrienden.
Vrij te zijn als een vogel!
Ook jouw geest is als een vogel die opgesloten zit. Deze vogel moet vliegen. Elke keer dat je een compromis sluit over wie je wilt zijn en welke weg je in het leven kiest, offer je jouw integriteit en authenticiteit op… dan dood je die vogel!
Welke vogel ben jij?
